Mensen....

Hallo lieve allemaal,

Deze keer niet vanaf de andere kant van de wereld, maar gewoon vanuit een land waar ook met euro's betaald wordt... Een bericht vanuit Rome....

Rome... De stad waar vroeger de gladiatoren vochten voor hun leven en hun vrijheid in het Colosseum en een stad waar meer geschiedenis ligt dan ooit op mijn spiekbriefjes paste.
De stad, waar mensen, heel veel mensen wonen. Dat hebben Rich, Bram en ik bij aankomst aan den lijve ondervonden. Vanaf het vliegveld besloten we per taxi naar ons hostel te gaan. We hadden besloten niet op de backpackers tour te gaan, maar gewoon als mensen die echt vakantie willen houden!!! Nou, dit was al snel over toen bleek dat een taxi ritje naar het hostel €55,- zou moeten kosten... Echt niet, dan maar gewoon ouderwets met het openbaar vervoer. Bram met z'n Bert en Ernie rugzak met hierin een rotte appel en een autootje, Rich met de 65 liter rugzak en ik met aan 1 hand Bram en aan de andere hand een kinderwagen, want ja.... Bram vindt zichzelf te stoer om in de kinderwagen te zitten!!!! Tsja... en dan wachten op de metro.... Na 3 pogingen om ons vanaf een afstand in de stampvolle metro te werpen, besloten we per taxi naar het hostel te gaan....
Tot mijn groote vreugde kwamen we tercht in een geweldig hostel. Op de 4e etage kregen wij onze kamer toegewezen met een balkonnetje en alle ruimte die we nodig hadden. Twee badkamers, waarvan 1 met bad en een keuken met een geweldig Italiaans koffiezetapparaat!!!!

Ook de dagen daarna bleek dat Rome vol zit met mensen. Neem het Vaticaan.... In mijn ogen het plein met mensen die allemaal een glimp van de paus op willen vangen. Aangezien de paus er niet was, dacht ik dat de menigte wel mee zou vallen.... Nee.... Rijen, rijen, rijen mensen... Een bedevaartsoort in Mecca trekt er minder... Tsja... Wat doe je dan... Gewoon naar voren lopen en kijken waar het mogelijk is om in de file van mensen als een ritssluiting voor te dringen. Ik overdrijf echt niet als ik zeg dat er 3 uur file mensen stond... Uiteindelijk zijn we op de bluf naar de ingang gelopen, ons zieligste gezicht opgezet en in het engels knikkend naar Bram de portier wijsgemaakt dat het wel erg mensonterend was om ons (Bram) achter in de rij aan te laten sluiten. Het werkte... De ketting werd opengemaakt en we konden naar binnen... Nee wat blijkt... We zitten in het museum.... Wat een geschiedenis.... Alle beelden waren in mijn ogen hetzelfde... En Bram... Bram stapt vrolijk door over de grote oude stenen, glimlacht vriendelijk naar de mensen waarmee wij bijna ruzie dreigen te krijgen en is gelukkig met z'n Italiaanse ijsje als we buiten zijn... Verder het Colosseum, gebouwen, geschiedenis en mensen... Rome is mooi, maar vakantie... Nee tot rust komen doen we de volgende keer wel weer..

Liefs Richard, Bram en Mira